Mijn coronatijd

Hallo lieve mensen,

Wat ben ik blij en dankbaar hier weer eventjes iets te kunnen typen.

Helaas is de corona mij namelijk niet voorbij gegaan.

Op vrijdag 1 mei kreeg ik de eerste symptomen. 

Ik voelde verschijnselen die ik bij een eerdere griep of verkoudheid nog nooit had gevoeld.

Ik kreeg het erg benauwd en een branderig gevoel op m'n borstkas. 

Omdat ik het nieuws rondom corona wel volgde ging er toch wel een belletje bij me rinkelen en besloot ik maar de huisarts te bellen.

Alle symptomen wezen erop, en zolang ik geen hoge koorts kreeg en de benauwdheid niet verslechterde was het advies met paracetamollen thuis uitzieken in isolatie.

En dat was gek... ineens was het er dan toch.

Een dag later was het nog duidelijker..

Het werd bij m'n borstkas dichtgeduwd, er kwam maar weinig lucht doorheen en de brandpijn nam toe. Praten ging me steeds slechter af. 

En dan ben jij ineens degene waar boodschappen voor de deur worden gezet.. waar niemand binnen mag, wat écht vreemd en onwerkelijk aanvoelt.

Maar ik werd en word zó bijzonder lief geholpen door iedereen.

En dan merk je hoe goed je dat doet. Mensen die om je geven en met liefde boodschappen voor je willen doen, als verrassing voor de deur staan, of  balkon in dit geval...

ook al kon ik maar een paar zinnen uitbrengen, ze kwamen!! 

Zo lief!

Ik kan je zeggen dat het een gemeen virus is. Het ontneemt je de adem, je conditie en je sociale contacten om je heen. 

Gelukkig blijft mevrouw eend me regelmatig bezoeken..

Ondanks dat je er behoorlijk ziek, moe, en benauwd van bent zie ik ook de mooie kanten.. er wordt zó goed voor me gezorgd door iedereen en ik word niet vergeten:

Ik krijg veel fruit en omdat ik van eten buiten adem raak ben ik fruit smoothies gaan maken met vers fruit en yoghurt en gebroken lijnzaad. Erg lekker en ik hou zo nog een beetje lucht over:

 Op moederdag werd ik ook nog verrast met een heerlijke stukje kwarktaart van de drieling (tóch ook voor mij een beetje moederdag)

En zo met al die lieve zorgen voor mij kom ik er wel doorheen.

Gelukkig neemt inmiddels de benauwdheid steeds meer wat af.

De intense moeheid en een hoofd vol watten en niet kunnen concentreren is nu waar ik het meeste last van heb. Bij kleine inspanningen raak ik nog wel buiten adem, en het ademhalen gaat nog drukkend, dus het zal allemaal met kleine stapjes gaan!

Ik ga weer rusten en wens jullie veel gezondheid toe en alle goeds!

Hopelijk weer tot snel!

Liefs van Leanne