Hallo lieve mensen,
Dat is weer eventjes geleden zeg...
Maar dat had dan ook wel een hele goede reden!
Ik ben namelijk lid van de facebookgroep Het Troostdekentje Zuid-Holland-Zuid. Leden hiervan maken belangeloos dekens voor kindjes die ziek zijn, gehandicapt zijn, beperkingen hebben, of autistisch zijn.
Deze bijzondere kindjes halen hier veel troost en warmte uit!
Nu ben ik door hun geïnspireerd geraakt om voor "mijn eigen" zorgenkindje een mooie deken te haken!
En die moest eigenlijk best snel af, want NU is het koud, en in december staat er een nachtopname voor hem gepland in een slaapcentrum, dus ik wilde graag dat Jasper dan al de deken zou hebben.
Ik ben dus hard aan de slag gegaan met als resultaat:
Een prachtige grannystripe deken! Helemaal in de kleurtjes van Jasper!
Het was aardig wat werk, maar ook zo ontzettend leuk om te doen!
En trouwens... Jasper zelf en zijn papa en mama wisten natuurlijk van niks. Dit bleef een grote verrassing!!
En die is supergeslaagd! Het was zo ontzettend leuk om daar totaal onverwachts ineens op de stoep te staan met dit mooie bijzondere cadeau.
Zelfs Jasper was er beduusd van, maar hij maakte gelijk snurkgeluidjes, dus hij begreep de bedoeling ervan maar al te goed!
Hij vind m mooi!
En toen hij naar bed ging, lag hij er zó lekker onder!
Een feest om te zien!
En het staat ook zo fris en lief en vrolijk!
En later eenmaal weer thuis kreeg ik nog deze foto gestuurd dat hij er zo onwijs lekker onder lag te slapen;
En hier doe je het nu voor!!!!
Vandaar dus dat even al mijn tijd hier aan opging!
Maar tussendoor ben ik ook nog wel gewoon bezig geweest met andere dingen hoor!
Zo heb ik toch even snel nog een southbay infinitysjaal gehaakt; (gevonden op youtube bij Madebysiem) (als je intikt colsjaal soutbah bij youtube kom je er vanzelf of klik hier)
voor een lieve oud-collega of ex-collega die 12,5 jaar in dienst was.
Juist, zij werkt er nog wel, ik niet meer.
En dat werd deze;
En hij was precies goed, stond haar mooi en paste helemaal bij haar jas! Tja.. cadeautjes zijn altijd maar gokjes natuurlijk, qua kleur en inschatten waar de betrokken persoon van houdt, en de maat!
En dan is het zo leuk om te zien dat het gewoon helemaal een schot in de roos is, én ze was er heel blij mee!
Ook ben ik voor mijn postraumatische dystrofie begonnen met ergotherapie. Wat ontzettend leerzaam is. Zo weet ik nu dat ik moet blijven fietsen, hoe pijn dat ook doet. Maar fietsen is voor dystrofie-patiënten zó belangrijk. En wat een geluk dat ik dan bepaald niet verkeerd woon!
Het is steeds weer prachtig, mijn rondje om de molens:
En met elk weertype weer anders!
Ik ga nog lekker even wat haken!
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend toe!
Ik ga er lekker van genieten. Ik hoop jullie ook!
